| MAŁE | ŚREDNIE | DUŻE | |
|
Nazwa Łacińska: Abies Koreana Nazwa Polska: Jodła Koreańska Kolor Szyszek: Ciemnozielone, Fioletowoniebieskie Kolor liści/igieł: Zielone Mrozoodporność: -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Płaskokulisty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 8-10cm Stanowisko: Półcieniste / Słoneczne Gleba: gleba kwaśna Wysokość docelowa: nawet 25m. Po 10 latach ok. 10m Zastosowanie: Ogrody przydomowe. parki, solitery. Idealna na ozdobienie przydomowego lasu czy rosnącą w ogrodzie choinkę. Zimozielone: Tak |
|||
| Opis | Jodła koreańska (Abies koreana) to drzewo iglaste należące do rodziny sosnowatych (Pinaceae).Jest to wolno rosnące, zimozielone drzewo.Jest niska, choć na stanowiskach naturalnych spotykane są drzewa do 12 m wysokości, to w uprawie ogrodniczej roślina nie przekracza 8 m . Korona tej jodły jest regularna, stożkowa i ma sztywne, poziomo rosnące gałęzie. Igły są krótkie (1-2 cm), płaskie, tępe lub nieznacznie wcięte, z wierzchu ciemnozielone, spodem bardzo jasne (niemal białe). Jodła koreańska jest łatwa w uprawie i bardzo tolerancyjna. Najlepiej wygląda rosnąc na stanowisku lekko półcienistym i umiarkowanie wilgotnym. Jedyne czego nie lubi to gleby zasadowej. Jest wytrzymała na mróz i dość odporna na okresowe susze. | ||
|
Nazwa Łacińska: Abies nordmanniana Nazwa Polska: Jodła Kaukaska Kolor Szyszek: Ciemnozielone, Różowo-Czerwone Kolor liści/igieł: Zielone Mrozoodporność: od -20.5°C do -17.8°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowaty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 60 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Gleba kwaśna Wysokość docelowa: 10 metrów Zastosowanie: Nierzadko stosowana jako drzewko bożonarodzeniowe Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Jodła kaukaska jest wysokim strzelistym drzewem, które w środowisku naturalnym może osiągać nawet 30 metrów wysokości. W ogrodach z reguły wysokość jodły kaukaskiej nie przekracza 10 metrów, rośnie jednak dość wolno i po 10 latach osiąga wzrost około 3 metrów. Na początku drzewko ma stożkowy, symetryczny pokrój, by z czasem przybierać formę bardziej kolumnową. Igły jodły kaukaskiej są dość krótkie, sztywne, połyskliwe w kolorze ciemnozielonym i niekłujące. Charakterystyczną cechą jodły kaukaskiej jest jej lekko cytrusowy zapach, który wydobywa się z roztartych igieł. Szyszki jodły kaukaskiej są dosyć duże i dochodzą niekiedy do 20 cm długości . Są łezkowatego kształtu i zwężają się ku górze. Mają kolor zielony, później przebarwiają się na brunatny kolor. Jodła kaukaska kwitnie wiosną, w kwietniu i maju. | ||
|
Nazwa Łacińska: Abies pindrow Nazwa Polska: Jodła Himalajska Kolor Szyszek: Ciemnozielone Kolor liści/igieł: Zielone Mrozoodporność: -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowaty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 50 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Gleba kwaśna Wysokość docelowa: 20 metrów Zastosowanie: Używana do szpalerów i ogródków Zimozielone: Tak |
 |
 |
|
| Opis | Drzewo szeroko stożkowe, do 20 m. Igły miękkie i cienkie, o srebrno - szarym zabarwieniu, zwisające. Lubi gleby świeże i głębokie oraz nasłonecznione stanowiska. Jedna z najpiękniejszych odmian sosny nadających się do naszego klimatu.W polskich warunkach lepiej czuje się na zachodzie niż na wschodzie kraju. Ma także niewielkie wymagania odnośnie nawożenia. Nadaje się także do sadzenia w strefie 7 mrozoodporności. W naszych ogrodach sprawdzi się każda odmiana sosny himalajskiej. Dorasta ona bowiem maksymalnie do 20 metrów, jednak tempo wzrostu powoduje, że zajmie jej to ponad 50 lat! Decydując się na sosnę himalajską w ogrodzie, warto dobrać do niej roślin, które mają podobne wymagania, jak na przykład wrzośce, różanecznik, hortensja, enkiant dzwonkowaty czy magnolia. | ||
|
Nazwa Łacińska: Abies pinsapo Kelleris Nazwa Polska: Jodła Hiszpańska Kelleris Kolor Szyszek: Ciemnozielone Kolor liści/igieł: Szarozielone Mrozoodporność: 6B - średnia mrozoodporność Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 30 cm Stanowisko: Słoneczne Gleba: Żyzne i wilgotne Wysokość docelowa: 10 metrów Zastosowanie: Polecana do dużych ogrodów, parków oraz jako soliter Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Jodła hiszpańska “Kelleris” to odmiana nadal uważana za ogrodniczy rarytas. Wyjątkowości dodają jej przede wszystkim krótkie, nastroszone igły. Młode drzewka tej odmiany mają zwykle nieregularny pokrój, który z czasem zmienia się w regularny, zwarty i gęsty stożek. Tempo wzrostu jest dość szybkie - 30 cm rocznie. Po 10 latach jodła osiąga więc ok. 4 m wysokości i 1m szerokości. Charakterystyczne krótkie (1,5-2cm) igły są szarozielone i wąskie. Spiralne ułożenie ich na pędach powoduje, że przypominają one szczotkę. Odmiana “Kelleris” wytwarza piękne, kremowo-brązowe szyszki, które “stojąc” w górnych częściach korony przypominają świece i dodają roślinie uroku. Stanowisko do rozwoju dla jodły hiszpańskiej powinno być przede wszystkim osłonięte od wiatru, nasłonecznione lub w lekkim półcieniu. Okres zimowy jest dla tej odmiany jodły szczególnie trudny w Naszym kraju z powodu nie całkowitej mrozoodporności. Jedynie Pomorze Zachodnie i tereny wzdłuż zachodniej granicy dają odpowiednie warunki do rozwoju. Na terenach na zachód od Wisły młode egzemplarze należy dodatkowo chronić przed chłodem. W pozostałych rejonach kraju uprawa tej jodły może być niemożliwa. Odpowiednia gleba dla odmiany “Kelleris” powinna być kwaśna lub lekko kwaśna, stale wilgotna i żyzna. Roślina źle reaguje na suche i zanieczyszczone powietrze, może to powodować choroby i osłabienie. | ||
|
Nazwa Łacińska: Picea pungens Nazwa Polska: Świerk Srebrny Kolor Szyszek: Bladozielone Kolor liści/igieł: Srebrzystoniebieskiej Mrozoodporność: -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: Od 3 do 25 cm Stanowisko: Słoneczne Gleba: Żyzne i wilgotne Wysokość docelowa: 30 metrów Zastosowanie: Nierzadko stosowana jako drzewko bożonarodzeniowe Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Świerk Serbski kłujący należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Jest to gatunek dorastający do 30 m wysokości. Z okazów dziko rosnących w Ameryce Północnej wyselekcjonowano siewki, od których pochodzi wiele odmian świerka kłującego o barwie szaroniebieskiej lub srebrzystoniebieskiej, które dodadzą charakteru wielu ogrodom, nawet tym mniejszym. Świerki srebrne są cenione nie tylko za barwę igieł ale również ze względu na zwieszające się bladozielone, cylindryczne szyszki, które w miarę dojrzewania brązowieją. Korona jest stożkowata, a gałęzie rozpostarte niemal poziomo. Jak wskazuje jedna z nazw | ||
|
Nazwa Łacińska: Picea omorica Nazwa Polska: Świerk Serbski Kolor Szyszek: Młode fioletowe lub purpurowe, dojrzałe brązowe Kolor liści/igieł: Niebieskie Mrozoodporność: do -32°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowaty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 30 cm Stanowisko: Słoneczne Gleba: Gleby przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne Wysokość docelowa: 20 metrów Zastosowanie: Bardzo chętnie wykorzystywany w zieleniach miejskich, parkach czy dużych ogrodach ze względu na wysokość, którą osiąga Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Drzewo iglaste, charakteryzuje się bardzo szybkim tempem wzrostu (30 do nawet 80 cm rocznie), w dobrych warunkach dorasta do 20-25 m wysokości przy tylko 3-4 m szerokości. Roślina jest jednopienna – kwiaty żeńskie są fioletowe a męskie żółte. Szyszki o purpurowo-brązowej barwie mają wydłużony kształt i 4-7 cm długości. Świerk serbski najokazalej wygląda uprawiany na stanowisku słonecznym. Optymalne podłoże jest ciężkie i zasobne w składniki pokarmowe. Jest to gatunek mrozoodporny. | ||
|
Nazwa Łacińska: Picea pungens 'Kaibab' Nazwa Polska: Świerk Srebrny Kaibab Kolor Szyszek: Jasnobrązowy kolor Kolor liści/igieł: Niebieskie Mrozoodporność: do -32°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowaty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 20-30 cm Stanowisko: Słońce, półcień lub cień Gleba: Piaszczysta, umiarkowanie wilgotna, kwaśna Wysokość docelowa: 25 metrów Zastosowanie: Często sadzony jako soliter na trawniku lub w innym wyeksponowanym miejscu. Ponadto nadaje się na nieformowane, eleganckie żywopłoty Zimozielone: Tak |
   |
||
| Opis | Świerk kłujący Kaibab to wysokie i szybko rosnące drzewo iglaste. Jego roczny przyrost wynosi 20-30 cm, więc po 10 latach uprawy roślina osiąga około 3 metry wysokości. Świerk ma regularny, stożkowaty pokrój. Posiada sztywne, wyrastające pod kątem prostym pędy, które obrastają pień niemal do samej ziemi. Drzewo iglaste jest bardzo obficie ulistnione przez sztywne, duże i bardzo kłujące igły. Ich kolor jest początkowo niebieskozielony, jednak po 4-5 latach wybarwia się on na srebrzystozielony. Roślina obradza też w szyszki, które dodają jej atrakcyjności. Są dość długie, zwisające, z miękkimi, pofalowanymi łuskami, które mają jasnobrązowy kolor. Świerk kłujący Kaibab jest niewymagającym drzewem iglastym, który nadaje się do zasadzenia nawet w mieście. Ze względu na swój atrakcyjny pokrój i piękną barwę igieł, bardzo często wykorzystywany jest jako drzewko Bożonarodzeniowe. Roślina świetnie sprawdza się też w roli wysokich szpalerów lub jako soliter w dużych ogrodach. | ||
|
Nazwa Łacińska: Picea acrocona Nazwa Polska: Świerk Pospolity Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Ciemnozielone Mrozoodporność: do -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Poprzeczny Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 30 cm Stanowisko: Słońce, półcień lub cień Gleba: Gleby świeże, średnio kwaśne Wysokość docelowa: 4 metry Zastosowanie: Ogrody przydomowe, solitery. Roślina wolno rosnąca. Idealna na obwódki czy żywopłoty. Idealny na choinki. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Świerk pospolity jest uznawany za drugie (po jodle) najwyższe rodzime drzewo europejskie Dobrą cechą rozpoznawczą świerka pospolitego są jego zwisające szyszki, których podługowaty kształt przypomina „cygaro”. Tworzą się one głównie w okolicach wierzchołka drzewa, a jesienią opadają w całości. Świerki słyną z wyjątkowo płytkiego systemu korzeniowego.Świerk jest gatunkiem jednopiennym, wykształca oddzielnie męskie i żeńskie kwiaty, występujące w różnych miejscach na tym samym drzewie. Rozwinięte kwiaty męskie to karminowoczerwone „kotki”. Żeńskie to czerwonawo kwitnące szyszki pojawiające się tylko w górnej części korony. Owoce świerka stanowią zwisające, jasnobrązowe, błyszczące szyszki, które dojrzewają jesienią i opadają po wysypaniu się z nich nasion. Do dobrego rozwoju świerk wymaga wilgotnego, czystego powietrza, a także umiarkowanie żyznych gleb. Średnio znosi cień, jest bardzo wrażliwy na suszę i upały oraz mało odporny na działanie silnych wiatrów ze względu na płytki system korzeniowy. |
||
|
Nazwa Łacińska: Picea inversa Nazwa Polska: Świerk Pospolity Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Ciemnozielone Mrozoodporność: do -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowaty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 15 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Próchnicze, lekko kwaśne Wysokość docelowa: 150 cm Zastosowanie: Świerk nadaje się do uprawy w dużych ogrodach, oddalonych od centrum miasta (może pełnić rolę żywopłotu). Zimozielone: Tak |
|||
| Opis | ŚWIERK pospolity INVERSA (Picea abies ‘Inversa’) to bardzo stara odmiana świerka płożącego, uprawiana od ponad 150 lat. Odmiana Inversa to niezwykle ciekawa i oryginalnej forma świerka pospolitego ze zwieszającymi się pędami. Nieco starsze drzewka, odpowiednio formowane przypominają nieco zgarbioną postać, podobną do czarodzieja. Ponieważ odmiana Inversa nie tworzy przewodnika, rozrasta się płasko i szeroko. Stare drzewa, mogą osiągać do 6-8 m wysokości oraz do 2,5 m szerokości. ŚWIERK pospolity INVERSA igły ma zielone oraz krótkie, natomiast szyszki ta odmiana zawiązuje bardzo rzadko. Inversa najokazalej się prezentuje posadzona w miejscach wyeksponowanych oraz w ogrodach skalnych.Odmiana świerka Inversa nie ma większych wymagań dotyczących uprawy. Jednak najlepiej się czuje na glebach próchniczych, lekko kwaśnych, gliniasto-piaszczystych oraz o umiarkowanej wilgotności. Wymaga stanowiska słonecznego lub lekko zacienionego. Świerk ten zdecydowanie nie toleruje zanieczyszczeń w powietrzu. | ||
|
Nazwa Łacińska: Tsuga canadensis Nazwa Polska: Choina Kanadyjska Kolor Szyszek: Brązowe Kolor liści/igieł: Zielone Mrozoodporność: do -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Półkolisty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 20 cm Stanowisko: Cień, półcień, słońce Gleba: Lekko kwaśna Wysokość docelowa: 20 m Zastosowanie: Ogrody przydomowe, solitery. Roślina wolno rosnąca. Idealna na żywopłoty. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Choina kanadyjska (Tsuga canadensis) to drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Rodzaj choina liczy 10 gatunków. Pochodzi ze wschodnich rejonów Ameryki Północnej.To żywiczne drzewo osiąga w ogrodach ok. 15 metrów wysokości i 8 m szerokości. Przyrasta ok. 20 cm rocznie. Bardzo często rozwija formy wielopienne. Wytwarza szerokostożkową, luźną koronę o przewieszających się gałęziach. wierzchołek drzewa przegina się ku dołowi, a pędy są cienkie i lekko owłosione. Igły choiny są drobne, miękkie, lekko spłaszczone i zaokrąglone na końcu. Po spodniej stronie posiadają dwa jasne paski. Charakterystyczne jest, że na szczycie pędu igły są inne – mniejsze, odwrócone i skierowane do przodu. Szyszki choiny kanadyjskiej są małe, wrzecionowato-owalne (długości około 2,5 cm) zwisające i prawie siedzące na gałęziach. Po dojrzeniu odpadają z drzewa. |
||
|
Nazwa Łacińska: Pinus x schwerinii 'Wiethorst' Nazwa Polska: Sosna Schwerina Wiethorst Kolor Szyszek: Jasnozielone Kolor liści/igieł: Srebrzysto-niebieskie Mrozoodporność: do -23°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 15 cm Stanowisko: Stanowisko słoneczne Gleba: Lekko kwaśna, kwaśna Wysokość docelowa: 1,5 metra Zastosowanie: Jako odmiana karłowa doskonale nadaje się na skalniaki, do niewielkich ogródków a także do uprawy w donicach. Jest to wspaniała sosna dla wszystkich kolekcjonerów roślinnych ciekawostek. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Sosna Schwerina 'WIETHORST' należy do grupy ozdobnych drzew iglastym. Charakteryzuje się posiadaniem przykuwających uwagę, długich i miękkich igieł w kolorze srebrzysto-niebieskim. Odmiana ta ma budowę szerokiego stożka. Jej tempo wzrostu określa się na jako wolne. Dorosły egzemplarz, po dziesięciu latach od zasadzenia dorasta maksymalnie do 1,5 m wysokości i 1 m szerokości. | ||
|
Nazwa Łacińska: Pinus molette Nazwa Polska: Sosna Czarna Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Ciemnozielone Mrozoodporność: do -26°C / -23°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Kolumnowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 50 cm Stanowisko: Stanowisko słoneczne Gleba: Piaszczyste/gliniaste Wysokość docelowa: 5 metrów Zastosowanie: Polecana do nasadzeń grupowych, na szpalery, żywopłoty oraz do małych ogrodów z ograniczoną ilością miejsca. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Sosna Schwerina charakteryzuje się dobrą odpornością na działanie ujemnych temperatur. Do prawidłowego wzrostu i rozwoju należy zapewnić jej stanowisko nasłonecznione. Wymaga podłoża o średnim poziomie wilgotności i odpowiednio zdrenowanego. Nie przepada za miejscami podmokłymi i nieprzepuszczalną glebą. Preferuje ziemię o odczynie obojętnym, kwaśnym lub lekko kwaśnym. Jest to odmiana bardzo dekoracyjna, dlatego zaleca się sadzić ją w centralnej części ogrodu aby mogła w pełni eksponować swoje walory. | ||
|
Nazwa Łacińska: Pinus nigea 'Obelisk' Nazwa Polska: Sosna Czarna Obelisk Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Zielony Mrozoodporność: do -26°C / -23°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Kolumnowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 20 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Piaszczysta, gliniasta Wysokość docelowa: 3 metry Zastosowanie: Aleje i szpalery, doniczki i pojemniki, nasadzenia naturalistyczne, rosnące pojedynczo (soliter). Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Odmiana o silnym i szybkim wzroście i kolumnowym pokroju. Korona wąska, pędy sztywne i wyprostowane, zagęszczone, bardzo regularna. Dorasta do wysokości 3-4 m i osiąga średnicę 1-2 m. Mało wymagająca co do podłoża. Dobrze sobie radzi na glebach zarówno piaszczystych i gliniastych, jak i na bardziej żyznych, umiarkowanie wilgotnych. Odporna na suszę. Najlepiej rośnie w podłożu zasadowym lub obojętnym, toleruje także gleby o odczynie lekko kwaśnym. Odporna na zanieczyszczenie powietrza oraz niewielkie zasolenie gleby. Wymaga stanowisk w pełni nasłonecznionych. Polecana do parków, zieleni osiedlowej oraz ogrodów przydomowych. Sadzi się ją na rabatach, wrzosowiskach oraz w ogrodach skalnych, pojedynczo lub w niewielkich, luźnych grupach. Może być używana jako drzewo przyuliczne lub do obsadzania alejek parkowych. |
||
|
Nazwa Łacińska: Pinus nigea 'Green Tower' Nazwa Polska: Sosna Czarna Green Tower Kolor Szyszek: Żółte Kolor liści/igieł: Ciemnozielone Mrozoodporność: do -26°C / -23°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Kolumnowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 25 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Gleba sucha, gliniasta lub piaszczysta Wysokość docelowa: 2,5 metra Zastosowanie: Polecana do wysadzenia w małych przydomowych ogrodach oraz w przestrzeniach zieleni osiedlowych lub parkowych. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Sosna czarna 'GREEN TOWER' (Pinus mugo 'GREEN TOWER') jest ozdobnym drzewem iglastym cechującym się dość powolnym wzrostem. Jako dorosły egzemplarz osiąga maksymalnie do 2,5 m wzwyż i 1 m szerokości. Posiada mocne, wzniesione ku górze pędy. Odmiana ta wytwarza igły w kolorze ciemnozielonym o długości około 10-12 cm i błyszczącej powierzchni. Drzewo to nie ma zbyt wygórowanych wymagań uprawowych. Dobrze wzrasta na każdym rodzaju podłoża, wystarczy mu gleba sucha, gliniasta lub piaszczysta. Podczas śnieżnych zim należy odpowiednio zabezpieczyć sadzonki, gdyż pod ciężarem śniegu mogą ulec zniekształceniom. Sosna czarna charakteryzuje się całkowita odpornością na działanie ujemnych temperatur. Toleruje także wszelkie zanieczyszczenia środowiska. Polecana jest do wysadzenia w małych przydomowych ogrodach oraz w przestrzeniach zieleni osiedlowych lub parkowych. | ||
|
Nazwa Łacińska: Pinus nigea var. caramanica Nazwa Polska: Sosna Czarna var. caramanica Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Zielone Mrozoodporność: do -32°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 15 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Gleba żyzna, przepuszczalna, świeża Wysokość docelowa: 3 metry Zastosowanie: Pasuje zarówno do ogrodów tradycyjnych, jak i nowoczesnych. Niewielki rozmiar i stosunkowo wolny wzrost pozwalają na wykorzystanie sosny czarnej ‘Caramanica’ nawet w małych ogrodach. Z powodzeniem może być także sadzona w parkach. Zimozielone: Tak |
 |
 |
|
| Opis | Karłowa odmiana sosny czarnej o stożkowym, smukłym pokroju, dorastająca do kilku metrów wysokości. Po 10 latach zwykle osiąga 2-2,5 m wysokości i o połowę mniejszą szerokość. Długie igły w ciemnozielonym, wyrazistym kolorze i klasyczny, regularny kształt korony nadają drzewu elegancki wygląd. Wartość dekoracyjną ma także kora odmiany o barwie pomarańczowobrązowej, ładnie wyglądają także wiszące na drzewie jasnobrązowe szyszki. Odmiana charakteryzuje się minimalnymi wymaganiami. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, świeżych. Smukłe, wytworne drzewo, dobrze wyglądające w każdym ogrodzie i w towarzystwie wszystkich roślin. Pasuje zarówno do ogrodów tradycyjnych, jak i nowoczesnych. Niewielki rozmiar i stosunkowo wolny wzrost pozwalają na wykorzystanie sosny czarnej ‘Caramanica’ nawet w małych ogrodach. Z powodzeniem może być także sadzona w parkach. | ||
|
Nazwa Łacińska: Pinus strobus 'Louie' Nazwa Polska: Sosna Wejmutka Louie Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Żółte Mrozoodporność: do -26 °C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 30 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Gleba żyzna, przepuszczalna, świeża Wysokość docelowa: 2,5 metra Zastosowanie: Jako odmiana karłowa doskonale nadaje się na skalniaki, do niewielkich ogródków a także do uprawy w donicach. Jest to wspaniała sosna dla wszystkich kolekcjonerów roślinnych ciekawostek. Również miłośnicy i posiadacze japońskich ogrodów powinni ją posiadać w swoich kolekcjach. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Louie to niezwykła, szerokostożkowa odmiana o złocistym ulistnieniu, umiarkowanym tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy dorasta do 2,5 m wysokości i 1 m szerokości. Jej ozdobą są długie, cienkie, miękkie w dotyku igły zebrane po pięć w pęczku. Igły przez większą część roku utrzymują złocistą barwę.Młode przyrosty są jasnozielone. Wewnątrz korony oraz w miejscach zacienionych igły są bardziej zielonkawe. Coroczne uszczykiwanie młodych przyrostów w maju, zanim jeszcze rozwiną się na nich igły, sprzyja utrzymaniu wyjątkowo gęstego i atrakcyjnego pokroju. Odmiana tej sosny to prawdziwy rarytas. Jako odmiana karłowa doskonale nadaje się na skalniaki, do niewielkich ogródków a także do uprawy w donicach. Jest to wspaniała sosna dla wszystkich kolekcjonerów roślinnych ciekawostek. Również miłośnicy i posiadacze japońskich ogrodów powinni ją posiadać w swoich kolekcjach, ponieważ swoim wyglądem doskonale wkomponowuje się w charakter orientalnej sztuki ogrodowe |
||
|
Nazwa Łacińska: Pinus strobus Nazwa Polska: Sosna Wejmutka Kolor Szyszek: Jasnobrązowe Kolor liści/igieł: Niebieskozielone Mrozoodporność: do -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 50 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Gleba umiarkowanie sucha do wilgotnej, o odczynie kwaśnym do obojętnego Wysokość docelowa: 15 metrów Zastosowanie: Ogrody przydomowe, duże ogrody, zieleń miejska Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Sosna wejmutka (Pinus strobus), nazywana też sosną amerykańską to gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae) Sosna wejmutka w naturze może dorastać do 60-65 m, ale w innych rejonach świata jest z reguły niższa i osiąga ok. 30-45 m wys. Początkowo tworzy luźną, stożkową, wysoko osadzoną koronę, która z wiekiem gęstnieje i staje się kopulasta. Pień jest prosty, strzelisty, początkowo pokryty gładką, szaro-brązową korą, która z wiekiem ciemniej i staje się grubsza oraz popękana. Sosna wejmutka ma niewielkie wymagania siedliskowe. Preferuje słoneczne stanowiska i przeciętną, piaszczysto-gliniastą, przepuszczalną, umiarkowanie wilgotną glebę, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Nie lubi cienia, ale w stosunku do podłoża jest tolerancyjna. Jest też dostatecznie mrozoodporna i może być uprawiana na terenie całego kraju. Najlepiej czuje się w rejonach górskich. | ||
|
Nazwa Łacińska: Pinus pumilio Nazwa Polska: Sosna Górka Kolor Szyszek: Brązowe Kolor liści/igieł: Ciemnozielone Mrozoodporność: do -26°C / -23°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Krzaczasty Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 6 cm Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste Gleba: Lekko kwaśna Wysokość docelowa: 1,5 metra Zastosowanie: Dobrze prezentuje się w ogrodach skalnych i japońskich oraz jako obwódka wokół klombów kwiatowych. Można ją uprawiać w pojemnikach, tworzyć z niej topiary oraz stosować jako roślinę okrywową. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Sosna górska kosodrzewina (Pinus mugo) 'Pumilio' to odmiana okrywowa, niewysoka i powoli rosnąca - osiąga do 1 metra wysokości i ok. 2 metrów średnicy. Długie, zielone igły nadają jej ciekawy, krzaczasty wygląd. Dojrzałe egzemplarze wytwarzają atrakcyjne, brązowe szyszki. Wymagania uprawowe kosodrzewiny są bardzo małe - może rosnąć na wydmach. Pokrój krzewu kosodrzewiny jest krzaczasty, rozłożysty - szyszko-dajny. Igły koloru ciemnozielonego. Preferuje stanowisko słoneczne. Roślina jest bardzo tolerancyjna co do gleby, na której rośnie. Zastosowanie ogrody przydomowe roślina okrywowa ogrody skalne ogrody wrzosowiskowe, pojemniki. |
||
|
Nazwa Łacińska: Pinus sylvestris Nazwa Polska: Sosna Zwyczajna Kolor Szyszek: Zielone Kolor liści/igieł: Ciemnozielone Mrozoodporność: do -30°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Stożkowy Pora Kwitnienia: Kwiecień-Maj Roczny Przyrost: 50 cm Stanowisko: Słoneczne/cieniste Gleba: Gleby wapienne, gliniaste do piaszczysto-gliniastych Wysokość docelowa: 35 metrów Zastosowanie: Nadaje się na żywopłoty i szpalery Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | Sosna zwyczajna (sosna pospolita) (Pinus sylvestris L.) to iglaste drzewo zimozielone dorastające do 35 m wysokości, jedno z najważniejszych drzew leśnych Europy. Korony drzew rosnących w zwarciu są luźne i wysoko osadzone, u drzew swobodnie rosnących korona jest zwarta, szeroka, parasolowata. Prosty pień jest wysoko oczyszczony z gałęzi bocznych, w górnej części pokryty gładką i cienką brązowomiedzianą korowiną, łuszczącą się cienkimi płatami. Toleruje różne gleby: piaszczyste, gliniaste, także podłoże zawierające łupki i granit, występuje także na torfowiskach. Jest odporna na mrozy i dobrze znosi susze, ale źle znosi zacienienie. | ||
|
Nazwa Łacińska: Taxus baccata Nazwa Polska: Cis Pospolity Kolor Szyszek: Brak Kolor liści/igieł: Zielone/Żółte Mrozoodporność: -23°C / -20°C Owoce: Niejadalne Pokrój: Kolumnowy Pora Kwitnienia: Luty-Kwiecień Roczny Przyrost: 4 cm Stanowisko: Cień, półcień, słońce Gleba: Gleby żyzne, wilgotne Wysokość docelowa: 15 metrów Zastosowanie: Cisy najlepiej sprawdzają się jako rośliny ogrodowe i parkowe. Sadząc je, warto mieć na uwadze, że osiągające duże rozmiary drzewa i krzewy mają rozbudowany system korzeniowy, co może utrudniać posadzenie innych roślin. Zimozielone: Tak |
 |
 |
 |
| Opis | To niezbyt duże i wyjątkowo cieniolubne drzewo iglaste na pozór nie wyróżnia się niczym specjalnym. Tymczasem okazuje się, że mamy do czynienia z niezwykle interesującą rośliną. I to z kilku powodów. Po pierwsze, jak wiadomo, cisy słyną z długowieczności. Mogą one żyć nawet znacznie ponad 2000 lat .Tak długie życie wiąże się oczywiście z bardzo powolnym wzrostem - jednym z najwolniejszych ze wszystkich roślin uprawianych w Polsce.Cisy najlepiej sprawdzają się jako rośliny ogrodowe i parkowe. Sadząc je warto mieć na uwadze, że osiągające duże rozmiary drzewa i krzewy mają rozbudowany system korzeniowy, co moze utrudniac posadzenie innych roślin.Ciś najlepiej rozwija się na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych. Nie toleruje stanowisk suchych, jałowych i podmokłych. Przed jego posadzeniem dobrze jest zastosować wapnowanie, gdyż lubi gleby lekko zasadowe. Cis jest w pełni odporny na mróz. Może rosnąć w cieniu, jak i na słońcu. | ||